Why Do Humans Crave Dominance!

  From ancient times to the modern world, the desire to dominate has shaped human behavior in many ways. Whether in personal relationships, workplaces, or global politics, this trait continues to influence how people act and interact. But why do humans seek dominance? The answer lies in a combination of biology, psychology, evolution, and social conditioning.

 

#Biological Roots: Dominance and Survival

-->In early human societies, dominance often meant better chances of survival. Those who were stronger or more assertive had first access to food, shelter, and mating opportunities. Over time, this behavior became a survival trait. As a result, our brains evolved to reward such behavior, making dominance feel natural and even pleasurable.

  

#The Psychological Need for Control

-->Humans have a deep need for stability and predictability. When people feel in control, they feel safer. Dominance can provide this sense of control. It also supports a person's sense of identity and self-worth. When individuals feel they are respected or listened to, it confirms their importance in a group or society.

  

#Ego and Insecurity

-->Sometimes, the desire to dominate does not come from strength, but from insecurity. People who feel powerless may try to control others to feel important. In such cases, dominance becomes a defense mechanism—a way to protect the self from fear or emotional pain. These behaviors may appear aggressive or competitive on the outside but are often rooted in a fear of being ignored or overpowered.

#Influence of Society and Culture

-->Modern society often links success with power and control. From a young age, children are taught to be competitive, to win, and to lead. As they grow, these lessons shape how they see themselves and others. Leadership becomes associated with dominance, even though true leadership often depends more on empathy and understanding.

  

#Not Everyone Seeks Dominance

-->It is important to understand that not all humans are driven by dominance. Many people are naturally cooperative and prefer peaceful interactions. They may avoid control but still have a strong influence on others through calmness, kindness, or wisdom. Their power is quiet, but it is no less real.

  

#Conclusion: Understanding the Desire for Power

-->The desire to dominate is neither completely good nor completely bad. It can lead to leadership, protection, and progress. But it can also result in fear, conflict, and harm when driven by ego or insecurity. The key lies in understanding why a person wants power and how they use it. True strength often lies not in control, but in self-awareness and responsibility.

మోతాదు గారు: ఊరు నమ్మిన మనిషి

                      ఆయన పేరు ఊరందరికీ అంతగా తెలిసి ఉండకపోవచ్చు. కానీ ఆ ఊరిలో "మోతాదు గారు" అంటే తెలియని వారుండరు. 

          తండ్రి నుండి వారసత్వంగా అందిన ఆ ఉద్యోగ బాధ్యతను మోతాదు గారు ఓ ఆధ్యాత్మిక సేవగా మార్చుకున్నారంటే అది అక్షర సత్యం, అతిశయోక్తి కాదు.

ఆ రోజుల్లో మీసేవ లేదు, మొబైల్ డౌన్‌లోడ్‌లు లేవు. ఒక్క కుల ధృవీకరణ పత్రం కావాలంటే పదులసార్లు కాళ్లరిగేలా తిరగాలి. ఓ పింఛను పాస్ కావాలంటే పది మంది సిఫారసులు కావాలి. రేషన్ కార్డులో ఓ చిన్న అక్షర దోషం సరిచేయాలంటే, ఆ ఫైలు వెంట కాళ్లు బొబ్బలెక్కినా వదిలిపెట్టకుండా తిరగాలి. ఆ కాలంలో, ప్రజల భవిష్యత్తుకు, వారి రోజువారీ అవసరాలకు మధ్యలో ఓ దృఢమైన సేతువులా ఉన్నది– ఆయనే మోతాదు గారు.

ఏ అవసరం వచ్చినా... ఆదాయ ధృవీకరణ పత్రం కావాలా? నివాస ధృవీకరణ పత్రం కావాలా? పుట్టిన పిల్లకు జనన ధృవీకరణ పత్రం కావాలా? ఇంటికి కొత్తగా రేషన్ కార్డు తెప్పించుకోవాలా? ఓ వృద్ధుడికి పింఛను మంజూరు కావాలా? జాబితాలో ఎవరి పేరు అయినా తప్పిపోయిందా? ఎవరికైనా ఓటు కావాలా? – ఏ సమస్య వచ్చినా, ఊరిలో ప్రతీ నోటి నుండి వెలువడే మొదటి మాట అదే, "మోతాదు గారి దగ్గరకు వెళ్ళండి!"

ఆయనకు అధికారులకంటే ఎక్కువ గౌరవం ఉండేది. ఊరిలో మున్సబున్నా, కరణం ఉన్నా, ఆర్‌.ఐ. ఉన్నా, చివరికి ఎమ్మార్వో ఉన్నా, వారి దగ్గరకు వెళ్లాలంటే భయం. వారికి వీరెవరో సరిగ్గా తెలియదు, వీరికి వారెవరో సరిగా తెలియదు. కానీ మోతాదు గారు? ఎవరైనా వస్తే, అది ఏ సమయమైనా, ఎన్నిసార్లైనా... ఆయన పెదవుల నుండి వచ్చే ఒకే ఒక్క మాట: "నాకు చేతనైనంత చేస్తా బాబూ."

ఆయన తలపాగా వేసుకుని, చేతిలో ఫైలు పట్టుకుని, ఎండను భరిస్తూ, వానలో తడుచుకుంటూ తిరిగేవారు. ఆయనకు ప్రతి ఫైలూ కేవలం కాగితాల కుప్ప కాదు – అది ఓ కుటుంబం ఆశ. ఒక్కోసారి తిరిగి తిరిగి వచ్చినా పని అయిపోతుందో లేదో తెలీదు. అయినా సరే, వెనక్కి తగ్గడం తెలియని వ్యక్తి ఆయన. ఆఫీసుల్లో ఆయనంటే గౌరవం అణువణువునా నిండి ఉండేది. ఊరిలో ఒక్కసారైనా ఆయన సహాయం తీసుకోని ఇల్లు లేదంటే అతిశయోక్తి కాదు. "మోతాదు గారు ఉన్నారంటే పని అయిపోతుంది," – ఇది ఊరంతా నమ్మిన మాట, నిజమైన మాట!

ఈ రోజుల్లో చిన్నపిల్లలు సైతం చెబుతారు – "అప్లై చెయ్యి ఆన్‌లైన్‌లో!" "మీసేవాలో ఫిల్ చెయ్యి!" "డౌన్‌లోడ్ చెయ్యి!" కానీ వారికి తెలియదు – ఒక ధృవీకరణ పత్రం వెనుక ఓ జీవితం నిండిపోయి ఉంటుందని. పింఛను అంటే ఓ వృద్ధుడికి మందులు కొనుక్కునే డబ్బు. రేషన్ అంటే కడుపునిండే అన్నం. కుల ధృవీకరణ పత్రం అంటే చదువుకున్నవాడికి ఉద్యోగం. వాటన్నిటినీ, ఏ విధమైన స్వార్థం లేకుండా, ఓ వారధిగా నిలబడి అందించిన మానవతా మూర్తి మోతాదు గారు.

మా పొలాల లెక్కలు తెలియాలంటే వచ్చే సర్వేయర్‌కి మార్గదర్శి ఆయనే, పొలం సిస్తు కట్టాలన్నా ఆయన ద్వారానే, సంక్షేమ పథకాల వివరాలు కావాలన్నా అప్పట్లో ఆయనే దిక్కు. ఊరిలోకి ఏ అధికారి వచ్చినా వారికి ఆసరా ఆయనే. మా అందరివాడు.. మా మోతాదు గారు.

ఆయన ఇప్పుడు లేరు, ఆయన పేరు నోటి మాటల్లో లేదు – కానీ గుండెల్లో మాత్రం చెరిగిపోని జ్ఞాపకంగా మిగిలిపోయింది. పేరు చెప్పకపోయినా, "మోతాదు గారు" అనే మాట వినిపించినప్పుడల్లా మనసు దానంతటదే తల్లడిల్లుతుంది. ఎందుకంటే – ఆయన ఊరి ఉద్యోగి కాదు. ఆయన ఊరంతా నమ్మిన మనిషి!

Guntur – Not Just a Destination, But a Journey

Thousands pages of history, but this a glimpse and a small tribute...

Today, Guntur is famous for its fiery red chillies. But if you pause, really pause, and let the breeze touch your face, you'll hear echoes — soft, ancient, proud — of monks chanting, of soldiers marching, of students dreaming. This isn’t just a city. It’s a living memory.

It all began near the banks of a sacred river…

Long before traffic lights and coaching centers, this land was home to peace. Amaravati, just a whisper away from Guntur, was once a grand center of Buddhist thought. Stone stupas rose high, scholars gathered under mango trees, and the air carried nothing but silence and wisdom.

Dynasties came and went, some leaving behind poetry, others palaces. But this land always remained more rooted in its people than in its rulers.

A hill, a fort, a view that saw centuries pass…

Somewhere in the countryside, high upon the rocks, an old fort still looks down on the plains. It once guarded the region, watched over battles, protected people. Now it stands in ruins, but the pride in its stones hasn’t faded. If you sit quietly there, you might feel the footsteps of time itself.

Guntur never needed a crown to feel royal.

When empires from far lands extended their hands southward, Guntur became a place of trade and trust. Tobacco, cotton, and later, chillies — they all passed through the markets here, spiced with the honesty of the farmers and the skill of the merchants.

Then the trains came. And schools. And rebels with dreams.

The British laid tracks. Built schools. Opened courts. But they couldn’t contain the spirit of the people. This region gave birth to many who raised their voices, who walked barefoot in freedom marches, who believed in a free tomorrow.

After independence, Guntur didn’t rush. It grew.

It quietly built classrooms and colleges. Its streets filled with the sounds of students, of debates, of ambition. Agriculture flourished. Coaching centers bloomed. And the red-chilli markets turned into Asia’s pride.

And now?

The scent of mirchi bajji still floats in every corner of city. The bells of college first periods still ring sharp in the morning air. In the backdrop, the old town blends gently with the new dream of Amaravati — a future city taking root near Guntur’s age-old soul.

Guntur isn’t loud. It’s deep.

It’s not just where you are — it’s where you’ve come from.

The Last Watch at Kondaveedu

— A story set in the 17th century, as the winds of change blow over the Kondaveedu hills…

---

The year was 1670.

From the crumbling ramparts of Kondaveedu Fort, old Veeranna, the last loyal sentry of the Kingdom lineage, stood with a hand shielding his eyes from the golden dusk. The once thunderous stronghold that had echoed with the footsteps of kings and warriors now whispered only to the wind.

He had grown old here—born within these stone walls, trained by his father in swordplay, and once rode with the soldiers who guarded the fortress boundaries. But now, all that remained were broken bastions, dry wells, and moss-covered stones that had forgotten the rhythm of marching boots.

---

Far below, in the distance, Guntur was stirring.

Veeranna squinted to spot smoke rising from chimneys, carts wheeling in grain, and markets buzzing with life. A city of trade, of language, of movement. A place where gold changed hands more swiftly than swords were drawn.

“This is where kings now rule from… not from above, but amidst the people,” he muttered, almost in pain.

---

To the north, whispers came from the banks of the Krishna River. The temple bells of Amaravati floated through the wind, not in defiance, but in peace.

Monks walked silently by the stupa’s ruins, and new shrines were being built with grants from the authorities. Amaravati had become a place where scrolls mattered more than swords, where blessings mattered more than blood.

---

One evening, a young messenger from Guntur climbed the fort steps.

“Sir Veeranna,” the boy said, “The governer sends word. There is no need to guard the hill anymore. Kondaveedu is to be left… as a monument.”

Veeranna simply nodded. No anger. No sorrow. Just the weight of watching time pass, helplessly.

He turned around, his palm brushing the ancient wall where once a proud flag of the a kingdom had flown high. He whispered:

“We were the eyes of the kingdom… but now, they look elsewhere.”

---

That night, under the stars, Veeranna left the fort quietly. No fanfare. No farewell. Just footsteps fading into history.

The Kondaveedu Fort stood still, cloaked in silence — a warrior gone to sleep, while Guntur and Amaravati rose to speak the language of the future.

---

🌿 And thus, the fort became a memory…

But a proud one, resting on a hill, gazing forever at the land it once ruled.

- Jai Telugu Talli 🇮🇳

I Thought I Missed It… But I Was It

— A Reflection of a soul from the Middle Class---

I thought I missed it.

The golden wave… the big change… the Telugu rise that people talk about.

But today, as I sit back and reflect, I realize something quietly powerful:

I didn’t miss it.

I was it.

---

I was the soul from the Middle Class.

Small-town dreams. Middle-class struggles.

A chalk piece in hand, blackboard in front,

maybe earning something as a teacher…

No fancy labels. No LinkedIn titles.

But I had something bigger — hope.

---

They say they gave free education to the common man.

They say they brought IT to us.

They say they started fee reimbursement.

They say they brought medical colleges.

Back then, I didn’t understand politics or policies.

But I saw the changes around me.

---

I saw job fairs happening near us.

I saw computer institutes opening next to General Stores.

I saw my cousin cancel his cricket plans because he got an opportunity for his startup.

I saw my neighbor’s daughter, a farmer’s child, become a doctor.

---

And I thought I missed the revolution?

No… I was quietly living it.

---

I didn’t carry a flag.

I didn’t write newspaper columns.

But I was one of those lakhs of Telugu people

who stood up when opportunity knocked —

even if our shirts were old and our confidence was shy.

---

We were the first in our families to wear ID cards.

To attend induction programs.

To get monthly salaries into bank accounts.

We were not the headline-makers.

But we were the soul of the story.

---

So no — I didn’t miss anything.

I was part of a silent revolution,

powered by education, middle-class grit, and a few bold leaders

who believed that even a soul from a small town

deserves a fair shot at greatness.

---

“I thought I missed history…

But I was history.

Just a drop in a wave of dreamers.

Telugu. Ordinary. Glorious.”

---

🖊️ Written by: A Proud Telugu Middle Class Soul

(Who once thought he was just surviving… but was actually witnessing history.)

Patience & Attitude

 "Two things define you. Your patience when you have nothing, and your attitude when you have everything"

I am raising mine

 

అర్థాలే వేరులే

 ఆడువారి మాటలకు అర్థాలే వేరులే

ఆడువారి మాటలకు అర్థాలే వేరులే

అర్థాలే వేరులే అర్థాలే వేరులే

అర్థాలే వేరులే అర్థాలే వేరులే 

ఆడువారి మాటలకు అర్థాలే వేరులే

ఆడువారి మాటలకు అర్థాలే వేరులే 

అలిగి తొలగి నిలిచినచో

చెలిమి జేయరమ్మనిలే

అలిగి తొలగి నిలిచినచో

చెలిమి జేయరమ్మనిలే

చొరవ జెసి రమ్మనుచో

మర్యాదగ పొమ్మనిలే

చొరవ జెసి రమ్మనుచో

మర్యాదగ పొమ్మనిలే

ఆడువారి మాటలకు అర్థాలే వేరులే

ఆడువారి మాటలకు అర్థాలే వేరులే 

విసిగి నసిగి కసిరినచో

విషయమసలు ఇష్టమనిలే

విసిగి నసిగి కసిరినచో

విషయమసలు ఇష్టమనిలే

తరచి తరచి ఊసడిగిన

సరసమింక చాలనిలే

తరచి తరచి ఊసడిగిన

సరసమింక చాలనిలే 

ఆడువారి మాటలకు అర్థాలే వేరులే

ఆడువారి మాటలకు అర్థాలే వేరులే

కడలిలాగే వురకలేసా…

 కెన్ యూ ఫీల్ హర్?

ఈజ్ యువర్ హార్ట్ స్పీకింగ్ టు హర్?

కెన్ యూ ఫీల్ ద లవ్? యస్.

ఏమైంది ఈ వేళ యెదలో ఈ సందడేల

మిల మిల మిల మేఘమాల

చిటపట చినుకేయు వేళ

చెలి కులుకులు చూడగానే..

చిరు చెమటలు పోయనేలా..

యే శిల్పి చెక్కెనీ శిల్పం

సరికొత్తగా ఉంది రూపం

కనురెప్ప వెయనీదు ఆ అందం

మనసులోన వింత మోహం

మరువలేని ఇంద్ర జాలం

వానలోన ఇంత దాహం..

చినుకులలో వాన విల్లు నేలకిలా జారెనే

తళుకుమనే ఆమె ముందు వెల వెల వెలబోయెనే

తన సొగసే తీగలాగ నా మనసే లాగెనే

అది మొదలు ఆమె వైపే నా అడుగులు సాగెనే

నిశీధిలో ఉషోదయం ఇవాలిలా ఎదురే వస్తే

చిలిపి కనులు తాళమేసే చినుకు తడికి చిందులేసే

మనసు మురిసి పాటపాడే తనువు మరిచి ఆటలాడే..

ఏమైంది ఈ వేళ యెదలో ఈ సందడేల

మిల మిల మిల మేఘమాల

చిటపట చినుకేయు వేళ

చెలి కులుకులు చూడగానే..

చిరు చెమటలు పోయనేలా…

ఆమె అందమే చూస్తే మరి లేదు లేదు నిదురింక

ఆమె నన్నిలా చూస్తే యెద మోయలేదు ఆ పులకింత

తన చిలిపి నవ్వుతోనే పెనుమాయ చేసేనా

తన నడుము వొంపులోనే నెలవంక పూచెనా

కనుల ఎదుటే కలగ నిలిచా

కలలు నిజమై జగము మరిచా

మొదటి సారి మెరుపు చూసా..

కడలిలాగే వురకలేసా…

Feel it

 

Appreciation

 "When you see something good in someone, tell them. It may take few seconds to say but for them it could last a life time".

For a Reason

The Job that you are not currently liking,

that relationship that you are not really into,

that attitude that you are developing daily,

the strength that you are building up,

it`s leading to something .

Its happening for a reason

The Two Choices

"Every morning  we have two choices: continue to sleep with your dreams, or wake up and chase them"

Change the direction

 Some times you need to change direction,

Patience is not only the optional way.

Thoughts

 

God & Miracles

 New Year wishes to All. Have a blessed 2021

What Life has taught me in 2020

 

తల్లిదండ్రులకుప్రత్యేకం...

సెలవల్లో  పిల్లలను  సినిమాలు, షాపింగులు అంటూ తిప్పడమే కాకుండా ఇలా కూడా చేసి చూడండి. 

1. దగ్గరలోని బ్యాంకుకు తీసుకు వెళ్ళండి. అవి ఎలా పనిచేస్తున్నాయో,ATM. ఎలా పనిచేస్తుందో, వాటివలన లాభాలేంటో చెప్పండి.

2. వీలు చూసుకుని అనాధాశ్రమాలకు తీసుకుని వెళ్ళండి.

వారి బాధలను, కష్టాలను వారికి అర్థం అయ్యేలా చూపించండి.

3. నదుల  దగ్గరికి సముద్రాల దగ్గరికి తీసుకునివెళ్ళండి. తప్పక వారికి ఈతను నేర్పండి. నీటితో  మానవ జీవనం  ముడిపడిన  విధానాన్ని  తెలియజెప్పండి. 

4. రెండు చెట్లను వారికి ఇచ్చి వాటిని  పెంచమని చెప్పండి. చక్కగా పెంచిన వారికి మంచి బహుమతిని ఇస్తామని వారిని ప్రోత్సాహించండి.

5. మీ పిల్లల ముందు రక్తదానం చేయండి.

రక్తం యొక్క ఆవశ్యకతను వారికి తెలియచేయండి.

నాన్న రియల్ హీరో అనుకునేలా ప్రవర్తించండి..

6. Govt. Hospitals కు తీసుకుని వెళ్ళండి.

రోగులు పడే పాట్లను, ఆక్సిడెంట్లు అయితే ఎంత కష్టపడాలో వారికి తెలుపండి.

7. సొంత గ్రామానికి తీసుకుని వెళ్ళి, తాతయ్య, అమ్మమ్మ, బామ్మల, అత్తల, మామల, బాబాయ్ ల  ఆప్యాయతలని వారికి రుచి చూపించండి.

అందరూ కలసి మెలసి వుంటే ఎంత బాగుంటుందో చూపండి.......

8.వ్యవసాయంఅంటే ఏమిటి...?రైతు ఎంత కష్టపడితే మనం తింటున్నామో, పదార్థాలను వృదా  చేయడం ఎంత తప్పో వారికి తెలియజేయండి.

9. దగ్గరలోని పోలీసు స్టేషను, కోర్టు, జైలుకు తీసుకును వెళ్ళండి.జైలు లోని శిక్షలు, వీటిని గురించిన అవగాహన వస్తే వారు అలాంటి తప్పులు చేయకుండా ఉండటానికి వీలు ఉంటుంది.

10. దగ్గర కూర్చో పెట్టుకుని వారి కోరికలేంటో తెలుసుకుని, వారు కోరినవన్నీ కాకుండా ఏది అవసరమో వాటిని మాత్రమే తీర్చి, వారికోసమే మీరు ఉన్నారన్న నమ్మకాన్ని కలిగించండి.

11. గ్రంధాలయాలను సందర్శించే అలవాటు చెయ్యండి.

12. మానవవాదాన్ని , పరిశీలనా తత్వాన్ని, సంస్కరణాభిలాష ను పెంపొందించండి.

13. రాజ్యాంగ విలువలు నేర్పండి...!!

Copy paste from facebook

Miracle

 

Same Feeling

Exactly